Ordu, sadece doğal güzellikleriyle değil, köklü kültürel mirasıyla da Karadeniz Bölgesi’nin nadide şehirlerinden biridir. Ancak, bu kültürel zenginliğin temel taşlarından biri olan geleneksel el sanatları ve meslekler, günümüzde büyük bir erozyona uğradı.

Ordu’nun Geleneksel Zanaatları: Tarihin İzleri
Geçmişte Ordu’da yaşayan toplumun yaşamına yön veren zanaatlar bakırcılık, ahşap oymacılığı, hasır sepetçilik, el dokumacılığı gibi ustalıklar, yüzyıllar boyunca kuşaktan kuşağa aktarılan değerlerdi. Bu meslekler, sadece bir geçim kaynağı değil, aynı zamanda şehrin kimliğinin ve tarihinin en önemli parçaları olarak kabul edildi.

Bakır İşçiliğinde Usta Eller
Bakır işçiliği Ordu’nun özellikle Perşembe ve Fatsa ilçelerinde uzun yıllardır gelişmiş bir zanaat olarak varlığını sürdürdü. Usta ellerin şekillendirdiği bakır kazanlar, tepsiler ve mutfak gereçleri hem yerel ihtiyaçları karşıladı hem de estetik bir sanat formu olarak benimsendi. Ancak, endüstriyel üretimin yaygınlaşması ve hazır ürünlerin tercih edilmesi, bakırcılığın geleneksel yöntemlerle yapılan versiyonlarının azalmasına neden oldu.

Ahşap Oymacılığının Kaybolan Sanatı
Benzer şekilde ahşap oymacılığı ve marangozluk da Ordu’nun kırsal mahallelerinde geçmişte yaygın olarak yapılmaktaydı. Yöreye özgü motiflerle süslenen mobilyalar, kapılar ve ev gereçleri, ustaların titiz ellerinde hayat bulurdu. Bugün ise seri üretim mobilyalar nedeniyle bu zanaat unutulmaya yüz tuttu.

Hasır Sepetçilik ve El Dokumacılığı: Doğadan Gelen Estetik
Hasır sepetçilik ve el dokumacılığı ise özellikle kıyı ve iç bölgelerde kadınların ve erkeklerin yıllarca sürdüğü meslekler arasında yer aldı. Doğal malzemelerden özenle dokunan hasırlar, hem ev kullanımı hem de ticari amaçla üretilirdi. El dokuması kilimler, örtüler ve giysiler Ordu’nun kültürel dokusunu yansıtan önemli ürünlerdi. Fakat modern tekstil ürünlerinin piyasaya hakim olmasıyla, bu el sanatları artık yok olmanın eşiğine geldi.

Tüm bu mesleklerin yok oluşunun temelinde ise teknolojik gelişmeler, ekonomik değişimler ve genç kuşakların farklı alanlara yönelmesi yatıyor. Büyük şehirlerin cazibesi ve sanayileşmenin getirdiği imkanlar, geleneksel zanaatların yaşatılmasını zorlaştırıyor. Kültürel mirasın korunması adına yerel yönetimler ve sivil toplum kuruluşları çeşitli projeler geliştirse de, eski ustaların sayısındaki azalma bu çabaların önündeki en büyük engel.

Kültürel Mirasın Korunması İçin Atılan Adımlar
Ordu’nun kaybolmaya yüz tutmuş meslekleri, sadece ekonomik anlamda değil, toplumsal ve kültürel açıdan da önemli bir boşluk yaratıyor. Bu zanaatlar, geçmişle bugün arasında köprü kuran, şehrin ruhunu yansıtan değerler olarak korunmayı ve yaşatılmayı bekliyor.